Grenzen stellen en het (er)kennen van behoeftes
Weten wat je wil en daar trouw aan blijven
Grenzen aangeven is voor veel mensen niet vanzelfsprekend. Misschien ben je gewend je aan te passen, conflicten te vermijden of eerst te voelen wat de ander nodig heeft. Je weet ergens wel dat je te vaak ‘ja’ zegt, maar als je eerlijk bent, weet je soms niet eens goed waar jouw grens eigenlijk ligt. Je bent het contact met jezelf en je eigen behoeften kwijtgeraakt. En als je niet weet wat je wil, wordt grenzen stellen bijna onmogelijk.
Of je voelt wél een grens, maar het voelt spannend om die uit te spreken. Wat als de ander teleurgesteld is? Wat als het ongemakkelijk wordt? Dan lijkt aanpassen (en jezelf verliezen) of juist afstand nemen (en de ander verliezen) de enige keuze.
In verbinding blijven terwijl je verschil voelt, is moeilijk. En precies daar ontstaat vaak spanning.
Herken je dit?
Je zegt te vaak ‘ja’ terwijl je eigenlijk iets anders voelt;
Je past je aan om de ander niet tot last te zijn;
Je voelt pas achteraf dat je over je grens bent gegaan;
Je houdt je in uit angst voor afwijzing of conflict;
Je vindt het lastig om je eigen behoefte te benoemen.
Wat het lastig maakt
Als je jezelf steeds aanpast of inslikt wat je voelt, raak je het contact met jezelf kwijt. Je wordt moe, onrustig of trekt je terug terwijl je juist verbinding zoekt. Je lijf geeft signalen: spanning, hoofdpijn, een vol hoofd, slecht slapen.
Als je uit contact gaat om jezelf te beschermen, verlies je de ander. En ook al voelt dat eerst als opluchting, je blijft achter met gemis of onduidelijkheid.
Waar we bij stil kunnen staan
In therapie onderzoeken we samen hoe jij hiermee omgaat. Je leert je eigen behoeften weer voelen, en oefenen met helder zijn in wat jij wil en waar jouw grens ligt.
Voel je welkom voor een vrijblijvende kennismaking.